KABARA Jan

KABARA Jan urodzony 19 czerwca 1922 roku w Nagoszynie pow. Dębica, syn Piotra i Michaliny. Młodość spędził w domu przy rodzicach pomagając w pracach polowych. W 1943 roku został złapany i wywieziony do obozu. Pierwszym jego miejscem był obóz „Bondienst” w Pustkowie, gdzie przebywał od marca 1942 do października 1942, następny obóz pracy w Nowej Dębie od listopada 1942 do czerwca 1943, następnie był wywieziony na przymusowe roboty Niemiec gdzie pracował od czerwca 1943 do kwietnia 1945 w miejscowościach Rendsburg, Arbeitsant i Neumunster.

Łącznie na przymusowych robotach spędził 3,2 lat, pracując ciężko, a szczególnie u Baerach w polu, gdzie były duże gospodarstwa po kilkadziesiąt sztuk bydła praca od świtu do nocy, traktowany, jako robotnik do przymusowej, bezpłatnej pracy.

Po powrocie ożenił się z Zofią i osiedlił się w Radomyślu, wybudował dom pracując razem z żoną w Gminnej Spółdzielni w Radomyślu Wielkim.

Wstąpił do Stowarzyszenia Polaków Poszkodowanych przez III Rzeszę w Tarnowie, uczestniczył w spotkaniach i zjazdach. Dzięki temu uzyskał pewne odszkodowanie za ciężką niewolniczą prace od Fundacji „Polsko-Niemieckie Pojednanie” w 1993 roku.

W roku 2002 w mieście Rendsburg gdzie pracowało ponad 200 przymusowych robotników, uczestniczył w przygotowaniu wystawy pt. „Niemcy ukradły mi młodość, miłość, zdrowie”.

Brał czynny udział w działaniach środowiskowych, wycieczki, spotkania, grał na akordeonie i był wesołym i zabawnym mieszkańcem miasteczka.

Zmarł 30 maja 2010 roku, został pochowany na cmentarzu parafialnym w Radomyślu Wielkim.