LASOTA Michał

LASOTA Michał, urodzony 02 października 1903 r. w Dulczy Małej, gmina Radomyśl Wielki, syn Jana i Jadwigi z domu Śmiatacz. Działający w grupie partyzantów na terenie Dulczy Małej, w listopadzie 1941 roku, przyszedł do domu odwiedzić rodzinę nie wiedząc, że dom jest obserwowany. Gdy wszedł do domu usłyszał komendę, aby wyszedł na zewnątrz i poddał się, bo wraz z całą rodziną zostanie rozstrzelany, a dom zostanie spalony. Poddał się i został aresztowany przez władze okupacyjne Gestapo z Mielca i wywieziony w nieznanym kierunku.

Pierwsza wersja podawana przez świadka była taka, że zmarł w obozie w Oświęcimiu w marcu 1942 roku. Inna oficjalna wersja otrzymana od Czerwonego Krzyża z Genewy, Międzynarodowa Sekcja Poszukiwawcza pismem z dnia 10.12.1976 roku, podaje, że Michał Lasota został doprowadzony do obozu koncentracyjnego w Lublinie-Majdanku nr więźnia 5552, zmarł tam w dniu 15 października 1943 roku, zastrzegając sobie brak dokładnych danych osobowych.

Michał został zabrany za brata Wojciecha Lasotę, który działając w nieformalnej grupie na tym terenie, był poszukiwany przez Niemców, pozostawiając żonę i szóstkę dzieci w wieku od 2 do 12 lat.

Żona Michała Anna z domu Siembab, starała się o uzyskanie dokładnych danych o śmierci męża, jak również pomocy czy renty. Wstąpiła do Związku Bojowników o Wolność i Demokrację Koło w Radomyślu Wielkim, Zarząd Wojewódzki w Tarnowie 14 marca 1977 roku, jako członek podopieczny. Otrzymywała okresowe zasiłki od ZBoWiD-u, Stowarzyszenia im. Maksymiliana Kolbego (w bonach), jak również otrzymywała pomoc od swojej rodziny.

Zmarła 6 września 1988 roku i została pochowana na cmentarzu parafialnym w Dulczy Małej.