GAJEK Józef ks.

GAJEK Józef ks. urodził się 20 grudnia 1886 w Buczynie w powiecie bocheńskim, syn Szymona i Marii z domu Węgrzyn. Gimnazjum kończy w Bochni w 1909 roku, następnie tarnowskie Seminarium Duchowne z wyświęceniem w 1913 roku. Pierwszą pracę wikariusza obejmuje w Kolbuszowej i Cmolasie w latach 1913-1915, następnie w Przecławiu. Od 1918 r. pełni funkcję wikariusza ekspozytury w Rudzie, gdzie mocno angażuje się w budowę tamtejszego kościoła do momentu odejścia z placówki. 24 luty 1923 roku duszpasterz, a od 10 marca 1925 do 19 lipca 1933 proboszcz parafii w Nowej Jastrząbce. Od tego roku przeniesiony na probostwo do Borowej, pow. Mielec, gdzie przebywał aż do śmierci.

W 1931 r. został odznaczony przez prezydenta RP Złotym Krzyżem Zasługi. W 1934 r. podczas wielkiej powodzi udzielał schronienia i pomocy parafianom. We wrześniu 1939 r. został aresztowany przez Niemców pod zarzutem podtrzymywania polskości wśród ludności gromady Schönanger, należącej do parafii Borowa. Po 10 dniach został zwolniony. Podczas okupacji na plebanii odbywały się spotkania AK. Na przełomie 1944 i 45 r. po wkroczeniu wojsk sowieckich i wysiedleniu mieszkańców Borowej, ks. Gajek pozostał przy kościele i bronił go przed zdewastowaniem.

W 1945 r. pseudo partyzanckie bandy trzy razy go napadły. Za ostatnim razem został dotkliwie pobity; złamano mu rękę i wybito zęby. W 1948 r. zakupił do parafii trzy nowe dzwony w miejsce zabranych przez Niemców. W 1963 r. rozpoczął remont kościoła w Borowej, tam zmarł 1 czerwca 1964 roku i został pochowany na miejscowym cmentarzu.