SIOSTRY SŁUŻEBNICZKI NMP św. Józefa w Dąbrówce Wisłockiej

SIOSTRY SŁUŻEBNICZKI NMP Niepokalanie Poczętej św. Józefa w Dąbrówce Wisłockiej gm. Radomyśl Wielki. Zgromadzenie ogólne zostało założone przez Edmunda Bojanowskiego 3 maja 1850 roku i szybko rozpowszechniło się na całą Polskę. Założycielem i fundatorem powstania domu w Dąbrówce Wisłockiej był proboszcz parafii Zasów ks. Józef Krośniński, ponieważ Dąbrówka należała wówczas do parafii Zasów.

Zakupił 23 morgi gruntu w tym 17 mórg ziemi uprawnej, 6 mórg łąk i nieużytków wraz ze starym domem. To wszystko przekazał na własność zgromadzeniu sióstr w roku 1919. Pierwsza siostra przybyła do Dąbrówki 11 marca 1919 roku, była to s. Julia Sowa, następnie dojechała 26 marca, s. Longina Synowiec. Kto ma przyjść i kiedy decydowała o tym ówczesna ekonomka generalna s. Sydonia Jasiak ze Starej Wsi.

W latach następnych okazało się, że grunt darowany zgromadzeniu był obciążony długami, zgromadzenie przy pomocy ks. Krośnińskiego spłaciło cały dług i następnie przystąpiło do budowy nowego domu wraz z kaplicą publiczną, przystosowaną do posług religijnych i nauki religii. W roku 1969 staraniem s. Danieli (Zofii Krzystyniak) na posesji przed domem postawiono oszkloną kapliczkę z figurą Matki Bożej. Gdy ochronka przestała funkcjonować, figurę przeniesiono na cmentarz parafialny w Dąbrówce ustawiając ją w centralnym miejscu obok krzyża. W roku 1971 zamieszkał w Dąbrówce ks. Józef Kuklewicz w charakterze rektora kaplicy, później zastąpił go ks. Kazimierz Talaga. To dzięki jego staraniom wybudowano w Dąbrówce kościół poświęcony w roku 1990 i powstała parafia.

Siostry od samego początku ciężko pracowały, prowadziły ochronkę w latach 1919 – 1949 i zajmowały się dziećmi. Przez ochronkę przewinęło się ponad 150 dzieci. Prowadziły Krucjatę Eucharystyczną, Katolickie Stowarzyszenie Młodzieży Żeńskiej, Żywy Różaniec, kursy zawodowe – kroju, szycia i gotowania, zajmowały się pielęgnowaniem chorych, do roku 1936 obsłużyły 2200 osób, do 1939 – 860.

Wykonywały różne prace przykościelne w Zasowie. W swoim domu utrzymywały kaplicę, do której przyjeżdżał ksiądz z Zasowa i odprawiał mszę św., gdzie siostry prowadziły obsługę. Prowadziły także katechizację dzieci przedszkolnych od roku, 1950 gdy już zamknięto ochronkę. Placówka została zlikwidowana 17 października 1987 roku, powodem były braki personalne. Przez jakiś czas dojeżdżały jeszcze do Dąbrówki siostry z Radomyśla, kontynuując dotychczasową działalność, pranie szat kościelnych, katechizację i grę na organach gdzie, jako organistka grała siostra Jakubina (Maria Rybak) dojeżdżając na rowerze bez względu na pogodę obsługując msze i uroczystości kościelne.

W Dąbrówce Wisłockiej zmarły dwie siostry, s. Antonina Agnieszka Migdał 7 marca 1955 roku i s. Marianna Borowiec 25 marca 1959 roku. Obie zostały pochowane na cmentarzu parafialnym w Rudzie, ponieważ z chwilą wybudowania kościoła w Dąbrówce, wioska przeszła do dekanatu Radomyśl Wielki.

Posiadłość po zgromadzeniu początkowo została wydzierżawiona, gdzie gospodarze prowadzili sezonowo dom dla dzieci niepełnosprawnych, w roku 1990 przejął prywatny gospodarz,  w roku 2018 posiadłość została całkowicie sprzedana a budynek został rozebrany.