WOLANIN Jan ks.

WOLANIN Jan ks., urodzony 23 listopada 1887 roku w Dulczy Wielkiej gm. Radomyśl, syn Tomasza i Zofii z domu Czaja. Szkołę powszechną ukończył w rodzinnej wiosce, gimnazjum w 1909 roku w Tarnowie, gdzie wstąpił do seminarium duchownego studiując teologię. Święcenia kapłańskie otrzymał 24 kwietnia 1915 roku z rąk ks. bpa Leona Wałęgi, na pierwszą placówkę, jako wikariusz ad persona został skierowany do Wadowic Górnych, następnie od 8 lutego 1918 był administratorem w Gromniku, gdzie po paru miesiącach w czerwcu tego roku został wikarym. Od 23 listopada 1920 roku został przeniesiony na wikariat do Straszęcina, gdzie przebywał do końca lipca 1927 roku. Od 1 sierpnia objął funkcję kapelana więziennego w Nowym Wiśniczu i zamieszkał w mieszkaniu przywięziennym do 11 grudnia 1939, skąd został usunięty przez Niemców. Pozostał nadal w Wiśniczu, gdzie pomagał księżom w duszpasterstwie, pod koniec życia został zwolniony z obowiązków i zamieszkał, jako rezydent. Miał siostrę Rozalię i brata Władysława też księdza ur. w roku 1884.

Zmarł 21 lutego 1960 roku i został pochowany na cmentarzu w Nowym Wiśniczu.

Za swoją gorliwą posługę kapłańską otrzymał diecezjalne odznaczenie EC (Expositorum Canonicale), w dniu 24 grudnia 1936 r., a diecezjalny przywilej RM (Rochetto et Mantoletto) 20 grudnia 1949 roku, przywilej będący oznaką władzy.