ŚWIĘTOŃ Karol ks.

ŚWIĘTOŃ Karol ks. urodzony 14 czerwca 1907 roku w Wielopolu Skrzyńskim, syn Adama i Marii z domu Glazor. Szkołę podstawową ukończył w rodzinnej miejscowości, gimnazjum w Dębicy, jeden rok studiował w Krakowie na Uniwersytecie Jagiellońskim, następnie teologię w Seminarium Duchownym w Tarnowie, ukończone przyjęciem święceń kapłańskich 26 marca 1932 roku z rąk bpa Leona Wałęgi.

Na pierwszą placówkę, jako wikary został skierowany do Radomyśla Wielkiego, gdzie proboszczem był ks. Jan Curyłło, po roku czasu od 13 stycznia 1933 został skierowany do Rzezawy, od 15 listopada 1934 do Zakliczyna, a od 1 sierpnia 1936 do Łęgu Tarnowskiego.

Z chwilą wybuchu II wojny światowej został powołany do wojska na kapelana, funkcję tą pełnił przez całą kampanię wrześniową, potem z uchodzącym wojskiem polskim przeszedł cały szlak, przez Rumunię, Palestynę, Egipt, Afrykę do Włoch, brał udział w zdobywaniu Monte Cassino, gdzie został odznaczony. Po wojnie wraz z żołnierzami udał się do Anglii, gdzie pracował wśród Polaków, jako proboszcz w miejscowości Slough, miasta oddalonego ok. 30 km na zachód od Londynu. Z wielkim poświęceniem pracował dla miejscowej Polonii, za jego probostwa powstały liczne organizacje polonijne m.in. Stowarzyszenie Polskich Kombatantów, Polska Szkoła Sobotnia, chór, drużyny harcerskie, zespoły polskich tańców ludowych i Klub Polski, który był siedzibą organizacji polonijnych.

Z Anglii ks. kanonik Karol Świętoń wspierał materialnie kościół w Wielopolu Skrzyńskim i Seminarium Duchowne w Tarnowie, w roku 1970 powrócił do Polski i zamieszkał przy rodzinie w Wielopolu.

Tam zmarł 25 lutego 1977 roku, został pochowany na miejscowym cmentarzu.

Odznaczony EC Expositorum Canonicale – odznaczenie przyznawane księżom diecezjalnym dające kapłanowi tytuł kanonika) i RM (Rokieta i Mantolet – rodzaj stroju, przywilej będący oznaką władzy).