KRÓL Henryk Stanisław

KRÓL Henryk Stanisław, urodzony 9 lipca 1935 r. w Wólce Duleckiej (kiedyś przysiółek, obecnie w granicach Radomyśla Wielkiego), syn Antoniego i Marii. Miał 5 sióstr on był jedynakiem. Rodzice posiadali średnie gospodarstwo rolne, ojciec przed wojną był policjantem, służył w Kownie, Krakowie i Radomyślu. Z chwilą wybuchu wojny odmówił pracy w Policji, za co został dotkliwie pobity przez ówczesnego komendanta Pielacha, w czasie okupacji pracował, jako pracownik Magistratu.

Po ukończeniu Szkoły Podstawowej w roku 1950 wyjeżdża na Ziemie Odzyskane do Świdnicy, gdzie podejmuje naukę w Gimnazjum Zawodowym, specjalność elektryk, zamieszkując początkowo u siostry, a później u wujka Grzegorza Żmijewskiego, przedwojennego podoficera, który powrócił z Anglii. Podczas nauki w gimnazjum, ukończył kurs kreślarz-konstruktor w 1953. Rozpoczął pracę w Zakładach Wytwórczych Elementów Maszynowych (ZWEM M-9), jako przodownik pracy został mianowany przewodniczącym ZSMP i wytypowany do Technikum w Warszawie. Na egzamin nie pojechał w związku z tym musiał się tłumaczyć, złożyć samokrytykę i został zwolniony z pracy. Powrócił w rodzinne strony i podjął pracę w WSK Mielec, jako kreślarz. W tym czasie była opracowywana ściśle tajna dokumentacja na produkcję samolotu Mig-15. Po paru miesiącach awansował na mł. konstruktora, ale wyszło na jaw, że wcześniej pracował w Świdnicy, znowu był przesłuchiwany przez UB i zwolniony z biura. Inny pracownik UB, który znał jego ojca załatwił mu pracę na wydziale elektrycznym, jako monter. Po rozpoczęciu pracy zapisał się do Wieczorowego Technikum Mechanicznego, które ukończył w roku 1956.

W tym czasie otrzymał wezwanie do wojska, początkowo do Podoficerskiej Szkoły Obsługi Stacji Radiolokacyjnych OPL (Obrona Przeciw Lotnicza) Warszawa Bemowo, po szkole służba na Stacji Radiolokacyjnej Łask k/Łodzi. W czasie służby był członkiem (działał) w Kole Młodzieży Wojskowej. Po 2-letniej służbie powrócił do WSK, pracując, jako elektryk, podjął naukę w Wieczorowym Technikum Elektrycznym. W tym czasie zaczęto budować w Mielcu Elektrociepłownię, więc stał się pracownikiem EC i konstruktorem dokumentacji elektrycznej sterowania i zabezpieczania generatorów. W 1963 ukończył technikum Elektryczne i podjął studia zaoczne na WSI w Rzeszowie. Podczas studiów awansował na z-cę k-ka wydziału elektrycznego, kończąc studia w roku 1970. W tym czasie partia upomniała się o niego, gdy odmówił nie było dla niego medali i odznaczeń, gdy skończyła się partia, zaczął się ruch OPZZ i tylko działacze tego związku mieli większe możliwości.

Sprawy rodzinne toczyły się lepiej, w 1961 ożenił się z Heleną, mają dwójkę dzieci, rozpoczął budowę własnego domu. Podczas swojej pracy otrzymał szereg świadectw i złożył kilka wniosków racjonalizatorskich. Ukończył kilka kursów m.in. Kurs kreśleń technicznych I stopnia, Kurs konstruktorów I-go stopnia, Był członkiem Radioklubu Mieleckiego przy LPŻ przy WSK Mielec, Kurs sanitarny II-go stopnia, Kurs obsługi radiostacji małej mocy przy LPŻ (1962), Kurs dyspozytorów ZDR oraz dyżurnych ruchu elektrowni zawodowych i przemysłowych (1964). Posiada uprawnienia kwalifikacyjne do konserwacji i naprawy urządzeń elektromontażowych i pomiarowo-kontrolnych bez ograniczeń napięcia (1965). W 1972 roku zostaje delegowany na Studia Podyplomowe Ekonomiki Przemysłu, jednak ich nie podejmuje z uwagi na budowę domu. W tym czasie kończy kurs „Organizacja i Zarządzanie dla mistrzów” (1977) i uzyskuje tytuł Mistrza Dyplomowanego (1979).

W roku 1990 przechodzi na emeryturę, ponieważ posiada Uprawnienia Energetyczne na kraj, istnieje duże zapotrzebowanie na takich specjalistów, wykonuje usługi dla kilku firm m.in. „Stalbing” w Wadowicach Górnych, „Metalpol” w Mielcu czy „Andrex” w Brzyściu. Wyjeżdża do sytuacji awaryjnych np. „Polsanit” w Rzędzianowicach i innych.

Za zasługi w nienagannej 25-letniej pracy w Zakładzie otrzymał szereg podziękowań, dyplomów i medali przyznanych przez Radę Państwa i resortowych m.in. Odznakę Brygada Pracy Socjalistycznej (1967 – dawała wyższą stawkę), Honorowa odznaka WSK Mielec (1971), odznaka „Zasłużonego Pracownika WSK Mielec” (1977), Medal 40-lecia Polski Ludowej (1984), Srebrny Krzyż Zasługi (1986), srebrną odznakę „Za Zasługi dla Rozwoju Przemysłu (1987), Medal 50-lecia Przedsiębiorstwa (1988) i Medal „Za Długoletnie Pożycie Małżeńskie” (2011).