WODZIŃSKI Ernest ks.

WODZIŃSKI Ernest ks. urodzony 6 grudnia 1818 roku w Nowym Wiśniczu, syn Józefa (urzędnika). Szkołę powszechną ukończył w rodzinnej miejscowości, gimnazjum prawdopodobnie w Bochni. Filozofię studiował w Przemyślu, teologię w Tarnowie i Wiedniu. Święcenia kapłańskie przyjął w 1843 roku, prawdopodobnie w Tarnowie z rąk bpa J. Wojtarowicza. Po święceniach, jako wikary pierwszą placówkę obejmuje w Bochni, dwa lata później 1845 roku w Czarnym Dunajcu. Brał czynny udział w ruchu spiskowym przed 1846, po tym roku został zwolniony z pełnienia obowiązków duszpasterskich ze względów politycznych, za utrzymywanie kontaktów z Prusami, Belgią i Francją. W 1848 roku po ogłoszeniu amnestii nie wrócił już na swoją placówkę, lecz do Makowa, od 20 września 1849 roku był wikarym w Skawinie, od 1853 w Białej. Tu opublikował swoją pracę „Kazania świętalne ks. Ernesta Wodzińskiego”. Jest to zbiór 30 kazań, 21 świętalnych i 9 przygodnych, wydanych Nakładem Józefa Feitzingera w Białej 1855, rok później objął probostwo w Grójcu.

14 maja 1862 roku został przeniesiony na proboszcza do Radomyśla, gdzie pracował do śmierci. Zmarł 6 stycznia 1872 roku i został pochowany na miejscowym cmentarzu parafialnym. Na ozdobnym wielopoziomowym pomniku w płytkiej niszy na granitowej płycie wykonano napis w kolorze złotym: Popiołom Śp. / Xsiędza Ernesta / WODZIŃSKIEGO / Plebana Radomyskiego / urodz. 6 grudnia 1818. / zmarłego 6 stycznia 1872. / Wierna sługa ten pomnik / poświęca. Nad napisem herb przedstawiający tarczę herbową z podkową zwróconą ku górze, nad nią ptak do lotu z kulą u nogi, przy drugiej nodze podkowa. Całość ogrodzona metalowym płotkiem.