ŻEROMSKIEGO (ulica) w Radomyślu Wielkim
ŻEROMSKIEGO (ulica) w Radomyślu Wielkim, znajduje się na osiedlu WOLA, osiedlu pisarzy i poetów w zachodniej części miasta, jest uliczką osiedlową krótką, liczącą zaledwie 85 m.b. Początek bierze od ul. Słowackiego, jest uliczką ślepą. Posiada nawierzchnię asfaltową bez chodników. Znajdują się tam domy mieszkalne, jednorodzinne oraz zarejestrowana firma, Dyjak Zygmunt Firma Usługowa „DOMPOSZ”.
Nazwę ulicy nadała Rada Miejska uchwałą z dnia 16 marca 1984 roku
Patron ulicy: Stefan Żeromski urodził się 14 października 1864 roku w Strawczynie, syn Wincentego i Józefy Katerla, pochodził z zubożałej rodziny szlacheckiej herbu Jelita. Naukę rozpoczął w Męskim Gimnazjum Rządowym w Kielcach, z tego okresu są jego pierwsze próby literackie. W 1886 r. ukończył gimnazjum i rozpoczął studia w Instytucie Weterynarii w Warszawie. Trzy lata później został zmuszony przerwać studia z powodów finansowych i rozpocząć pracę, jako guwerner w domach ziemiańskich m.in. w Łysowie i Nałęczowie. W 1892 r. ożenił się z Oktawią z Radziwiłłowiczów Rodkiewiczową, po czym z żoną i jej córeczką wyjechał do Szwajcarii i objął posadę z-cy bibliotekarza w Muzeum Polskim w Raperswilu, tam powstały kolejne jego prace. Po powrocie do kraju w 1897 r. pracował, jako pomocnik bibliotekarza w Bibliotece Ordynacji Zamojskiej w Warszawie. W 1909 wyjechał z rodziną do Paryża, po trzech latach powrócił i osiedlił się w Zakopanym. Wspólnie z Janem Kasprowiczem działał w Organizacji Narodowej, w pracach Naczelnego Komitetu Zakopiańskiego, był prezydentem Rzeczypospolitej Zakopiańskiej. W niepodległej Polsce Żeromski zamieszkał w Warszawie, gdzie brał znaczący udział w życiu literackim. Był inicjatorem projektu Akademii Literatury, a w 1925 został założycielem i prezesem polskiego oddziału PEN Clubu. Za sprawą prezydenta Wojciechowskiego zamieszkał na II piętrze Zamku Królewskiego.
Wybitny polski prozaik, publicysta i dramaturg zmarł 20 listopada 1925 r. i został pochowany na cmentarzu ewangelicko-reformowanym w Warszawie.