JASZCZ Ludwik ps. „Orlik”

JASZCZ Ludwik, ps. ”Orlik” urodzony 22 kwietnia 1902 r. w Radomyślu Wielkim, syn Franciszka i Bronisławy z domu Kopecka. Do szkoły powszechnej uczęszczał w Radomyślu Wielkim, szkołę średnią prawdopodobnie ukończył w Krakowie, gdzie również odbywał służbę wojskową w wojskach łączności. Następnie pełnił służbę w Policji Państwowej w Krakowie, tam ożeni się z Zofią w 1932 roku, gdzie mieszkają do wojny. Nieznane są losy w czasie kampanii wrześniowej i jego działalność w Armii Krajowej w czasie okupacji. Przed wybuchem Powstania Warszawskiego odwiedza Radomyśl Wielki wraz z synem Wacławem, aby pożegnać się z rodzinę. Wyjeżdża do Warszawy zamieszkuje pod adresem na ul. Marii Kazimiery 54 m.4, i walczy w powstaniu warszawskim w batalionie pod dowództwem kpt. Lucjana Giżyńskiego „Gozdawy” w grupie „Bolesława?”. W kwietniu 1944 r., Batalion „Łukasiński” przyjął nazwę „Czarnecki”, składał się z trzech kompanii „Gozdawy”, wchodząc w skład Zgrupowania „Sosna” oddział walczył na Starówce, broniąc południowo-zachodniej części dzielnicy.

Poległ w czasie walk o Redutę Matki Boskiej w Warszawie, pochowany na ul. Długiej 31, w dniu 15 sierpnia 1944 r. Następnie ekshumowany i pochowany na cmentarzu wojskowym na Powązkach w kwaterze B-8, rząd 4, miejsce 8-me, na nagrobnym krzyżu ma stopień wojskowy kapral, na Murze Pamięci stopień strzelec, ps. „Orlik”, kolumna 173, poz. 23 Poległ za Ojczyznę.