SZCZUREK Jan
SZCZUREK Jan, urodzony 16 października 1913 r. w Żarówce gmina Radomyśl Wielki, syn Pawła i Zofii z domu Bajor. Do Szkoły Powszechnej uczęszczał w Żarówce, po jej ukończeniu pracował z rodzicami na gospodarstwie rolnym. Następnie zostaje powołany do odbycia służby wojskowej, służy w 16 Tarnowskim Pułku Piechoty w Tarnowie. Przed wybuchem wojny stara się o wyjazd do Francji, otrzymuje paszport, 16 czerwca 1938 r. podpisuje umowę na pracę na 1 rok jako robotnik rolny i 6 lipca wyjeżdża do pracy w miejscowości Linars, departament Aveyron.
Tam zastaje go wojna, wstąpił do Polskich Siłach Zbrojnych na Zachodzie, 2 kwietnia 1940 r. został przydzielony do 5 pp. i przeznaczony do szkoły podoficerskiej. Dnia 2 czerwca 1940 r. został mianowany st. strzelcem i przydzielony do kompanii CKM jako zastępca drużynowego. Brał udział w kampanii francuskiej w okolicy Paryża. Po upadku Francji został internowany do Szwajcarii. Dnia 18 marca 1941 r. został mianowany kapralem. Z obozu internowania powrócił do kraju 17 listopada 1945 roku.
Po powrocie do kraju stał się najaktywniejszym działaczem w gminie. Włącza się w organizowanie życia społecznego na wsi, organizuje Ochotniczą Straż Pożarną w Zdziarcu, w 1957 roku wstąpił do Zjednoczonego Stronnictwa Ludowego, pełnił przez wiele lat funkcję prezesa koła, członka zarządu gminnego i powiatowego. Włączył się w budowanie samorządu chłopskiego i Kółek Rolniczych. Założył kółko w Zdziarcu, następnie przejmuje kółka w Dąbiu i Żarówce na skutek ich słabych wyników. Od 1969 został prezesem kółka w Zdziarcu, zbudował pomieszczenia i garaże dla sprzętu rolniczego. Jest członkiem zarządu oraz czynnym strażakiem Ochotniczej Straży Pożarnej w Zdziarcu, pełnił funkcję członka Rady Nadzorczej w Banku Spółdzielczym w Radomyślu Wielkim. W 1978 został wybrany radnym do Rady Narodowej Miasta i Gminy Radomyśl Wieki na kadencję 1978 – 1982. Był członkiem zwyczajnym Związku Bojowników o Wolność i Demokrację. Był żonaty, posiadał trzech synów i dwie córki. Pracował dużo społecznie np. przy budowie wodociągów, Remizy strażackiej, drogi, szkoły.
Jego praca została doceniona przez administrację, zostaje wyróżniony szeregiem dyplomów i odznaczeń m.in. Srebrnym Krzyżem Zasługi (1957), odznaką „Zasłużony dla Województwa Rzeszowskiego” (1966), odznaką „Za wysługę XX lat” w OSP (1969), Złotym Krzyżem Zasługi (1976), Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1984). Krzyżem Czynu Bojowego Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie (1990).
Zmarł dnia 29 kwietnia 1995 r. i został pochowany na Cmentarzu Parafialnym w Zdziarcu.