MAZURKIEWICZ Stanisław

MAZURKIEWICZ Stanisław ps. „Zydroń”, „Żbik”, urodzony 29 sierpnia 1901 r. w Radomyślu Wielkim, jako syn Jana i Eleonory z domu Kuś. Ojciec był kapitanem w wojsku austriackim, później pełnił funkcję urzędnika w Sądzie Powiatowym w Radomyślu Wielkim.

Szkołę powszechną i dwa lata szkoły przemysłowej ukończył w Radomyślu, następnie w 1915 r. wyjechał na wschód do Stanisławowa do krewnych i tam kontynuował naukę w klasach gimnazjalnych.

W listopadzie 1918 r. wstępuje do tajnej organizacji, Polskiej Organizacji Wojskowej działającej na terenie Stanisławowa, przyjmuje pseudonim „Zydroń”, składa przysięgę wojskową i otrzymuje przydział do 7 kompanii P.O.W. dowodzonej przez kpt. Jana Lisa. Bierze czynny udział (udokumentowany w POW) od 6 grudnia 1918 w walkach o wyzwolenie Stanisławowa z rąk Ukraińców, zdobyciu broni i amunicji oraz obrony mostu na rzece Bystrzycy. W potyczkach zostaje lekko rany w rękę poczym, gdy wojska polskie zajmują Stanisławów 30 maja 1919 r. ustają działania P.O.W. na tym terenie.

W kilka miesięcy później 15 listopada 1919 r. wstępuje do 17 Pułku Piechoty w Rzeszowie, rok później kończy kurs łączności i zostaje przeniesiony do 20 Pułku Piechoty w Krakowie, pełniąc obowiązki telegrafisty. Bierze udział w wojnie polsko-bolszewickiej w 3 kompanii, po rozbiciu wojsk polskich w Jabłonnej k/Warszawy zostaje wcielony do 5 batalionu samochodowego, w którym służy do 17 sierpnia 1923 r.

Po czterech latach pobytu w wojsku, wraca do Radomyśla i pracuje u swego ojca w miejscowym Biurze Notarialnym przez ok. 9 lat. W tym czasie 12 lipca 1930 r. żeni się z Stanisławą z domu Jarosz, mają trójkę dzieci; Marię, Janinę i Władysława. Działa aktywnie w Towarzystwie Gimnastycznym „Sokół”, podpisuje m.in. wraz z ojcem skrypty dłużne Banku Gospodarki Krajowej w Lwowie na wykup budynku „Sokoła”, który nastąpił w 1934 r. Z czasem przenosi się do pracy na Pocztę Główną w Tarnowie. W czasie okupacji hitlerowskiej wstępuje do Związku Walki Zbrojnej, przemianowanego później na Armię Krajową – placówka Radomyśl Wielki. Przyjął pseudonim konspiracyjny „Żbik”, poszukiwany w czasie okupacji ukrywał się przed Niemcami. Po wojnie pracował na terenie gminy, jako ajent skupu zwierząt Powszechnej Spółdzielni Spożywców w Katowicach.

Odznaczony Krzyżem Niepodległości i Medalem Niepodległości za udział w walce o niepodległość Ojczyzny w latach 1918-1919 r.

Zmarł 22 czerwca 1988 r., spoczywa w rodzinnym grobowcu na cmentarzu parafialnym w Radomyślu Wielkim.