RYŚ Władysław

RYŚ Władysław, urodzony 15 września 1937 r. w Rudzie gm. Radomyśl Wielki, syn Józefa i Anieli z domu Dolot. Ukończył Technikum Mechaniczne Mielcu, maturą w roku 1967 r.

Od 1952 r. pracował w WSK Mielec, początkowo na Wydziale, 41 jako ślusarz blacharz, a następnie w Zakładzie Lotniczym w placówkach gospodarki narzędziowej na stanowiskach: technologa, starszego technologa i kierownika sekcji. W 1992 r. przeszedł na emeryturę.

Poza pracą zawodową pasjonował się spadochroniarstwem, najpierw, jako zawodnik, później, jako instruktor Aeroklubu Mieleckiego. Kurs przygotowawczy spadochronowy odbył w 1954 r., a pierwszy skok wykonał 11 maja 1955 r. W 1956 r. uczestniczył też w kursie organizowanym przez Centrum Wyszkolenia Spadochronowego Ligi Przyjaciół Żołnierza w Nowym Targu, po którym otrzymał II klasę skoczka spadochronowego.

W tym roku również ukończył kurs szybowcowy w Szkole Szybowcowej w Lęborku i uzyskał uprawnienia pilota szybowcowego III klasy. Latał głównie na szybowcach „Bocian” i „Mucha”. W latach 50 i 60-tych kilkakrotnie startował w Spadochroniarskich Mistrzostwach Polski zajmując VI miejsce w 1957 r. w Strzebielinie Morskim.

Był członkiem kadry narodowej. Ustanowił indywidualny rekord Polski w skoku nocnym z 600 m z natychmiastowym otwarciem spadochronu na celność lądowania w dniu 10 października 1961 r., uzyskując wynik 11,3 m. Później ze względów bezpieczeństwa zakazano już skoków nocnych w tych warunkach. Ponadto trzykrotnie uczestniczył w ustanowieniu grupowych rekordów Polski: skoku dziennym z natychmiastowym otwarciem spadochronów z wysokości 5350 m w dniu 18 października 1959 r., wspólnie z Stefanem Furmaniakiem, Henrykiem Hylą i Franciszkiem Bujaczem, skoku na celność lądowania z natychmiastowym otwarciem spadochronu z wysokości 1500 m, z wynikiem 80,06 m w dniu 2 czerwca 1960 r. wspólnie z Stefanem Furmaniakiem i Franciszkiem Bujaczem oraz w skoku z wysokości 5900 m z opóźnionym otwarciem spadochronów, po 93 sek. w dniu 26 października 1968 r.

Poza skokami wyczynowymi wielokrotnie uczestniczył w różnego rodzaju pokazach lotniczych i spadochronowych. Startował do 1975 r., wykonując łącznie 726 skoków.

W latach 1962-1975 pracował społecznie w Aeroklubie Mieleckim, jako instruktor spadochronowy, wyszkalając kilkuset skoczków spadochronowych. Był jednym z inicjatorów i organizatorów Ogólnopolskiego Nowoczesnego Pięcioboju Spadochronowego, rozgrywanego corocznie w Mielcu w latach 1967-1978 łącznie 12 razy, a do 1979 przekształconych w Mistrzostwa Polski Wieloboju Spadochronowym.

W 1994 r. był współzałożycielem XXXVI Oddziału Związku Polskich Spadochroniarzy w Mielcu. Przez dwie kadencje pełnił funkcję wiceprezesa a następnie został wyróżniony tytułem Honorowego Prezesa Oddziału. Był także członkiem Klubu Seniorów Lotnictwa w Mielcu.

Za swoją działalność wyróżniony m.in. ”Medalem 50-lecia Lotnictwa Sportowego (1970), Odznaką Zasłużonego Działacza Lotnictwa Sportowego” (1973), Odznaką Za Zasługi Dla Aeroklubu PRL (1976), Odznaką Zasłużonego Pracownika WSK „PZL Mielec” (1978), Złotym Krzyżem Zasługi (1986), Złotą Odznaką Spadochronową, Medalem 40-lecia Polski Ludowej (1984), Brązowym (1973) i Srebrnym Medalem „Za Zasługi dla Obronności Kraju” (1986), Srebrnym i Złotym Odznaczeniem im. Janka Krasickiego (1983, 1986), Srebrną Odznaką Za Zasługi dla Aeroklubu PRL (1986), Odznaką „Zasłużony dla Województwa Rzeszowskiego” (1986). Był też laureatem „Błękitnych Skrzydeł”, honorowego wyróżnienia czasopisma lotniczego „Skrzydlata Polska”.