PAJĄK Michał

PAJĄK Michał urodzony 29 września 1898 r., w Podborzu, gmina Radomyśl Wielki, syn Józefa i Marii z domu Krzysztofik. Pochodził z licznej rodziny, rodzice, pięciu braci i dwie siostry, utrzymującej się z niewielkiego gospodarstwa rolnego.

Uczęszczał do szkoły w Zgórsku, gdzie ukończył 3 klasy Szkoły ludowej, dalej nie poszedł z powodu ubóstwa rodziców, pozostał w domu i pomagał rodzicom na roli.

Kiedy w 1914 roku wybuchła I Wojna Światowa, ojciec i bracia poszli na wojnę w 1915 roku, on, jako małoletni pozostał w domu z matką na gospodarstwie przez rok, do czasu zwolnienia ojca. Wojna jednak nadal się toczyła i on, jako 18-letni chłopak w maju 1916 roku zostaje wcielony do 40 pułku piechoty wojska austriackiego w Samborze. Po czterotygodniowym pobycie i szkoleniu 16 maja 1916 został skierowany na front rosyjski gdzie przebywał przez dwa lata do 1918 r.

W marcu 1918 roku został przebazowany na front włoski, gdzie przebywał do 4 listopada 1918 r., tam ciężko ranny, trafił się do niewoli włoskiej i leżał w szpitalu dwa i pół miesiąca w mieście Cerviniano. Po dojściu do sił, został odesłany do obozu jenieckiego. W 1919 roku powrócił do kraju i jako ochotnik wstąpił do armii polskiej. W okresie 1 marca 1919 roku a 12 grudnia 1919 r. został zaprzysiężony. Służył w 20 pułku strzelców, 144 pp. w wojnie polsko-bolszewickiej. Brał udział w obronie Warszawy, uczestniczył w walkach pościgowych na froncie poleskim. W walkach k/Pińska został ranny w głowę i rękę. W tym czasie jego jednostka została przemianowana na 71 pułk piechoty.

Za odwagę i bohaterstwo w wojnie polsko-bolszewickiej Tymczasowa Kapituła Orderu Virtuti Militari stawia wniosek o odznaczenie Michała Pająka krzyżem Virtuti Militari V kl, dnia 3.10,1920 r., W uzasadnieniu czytamy, że, st. szer. Michał Pająk podczas ataku na wioski Lubiiąż-Szlapań w dniu 25.09.1920 r., „Biegł przed wszystkimi naprzód, pociągając tem przykładem innych za sobą. Napotkawszy się na opierającą się grupę bolszewików, z całym impetem sam uderzył na nich, kładąc jednego trupem, dwóch raniąc a pięciu uprowadził do niewoli”. Za ten czyn Dowództwo 4-tej Armii nadało st. szer. Michałowi Pająk Order Virtuti Militari V klasy dnia 31.12.1920 roku. Służył wówczas w I Kompanii Karabinów Maszynowych.

W dniu 25 kwietnia 1921 roku zostaje zwolniony do domu, staje się rolnikiem i pracuje na roli, (jak pisał), z której trudno się utrzymać. Do rezerwy zostaje przeniesiony 28 marca 1923 r. w stopniu kaprala. W 1925 r. żeni się z Marią z domu Sierosławską, mają piątkę dzieci, dwie córki i trzech synów. Pod koniec lat 1930-tych pełnił funkcję sołtysa wsi Podborze do czasu zakończenia okupacji hitlerowskiej.

Za odwagę i czyny bojowe został odznaczony Krzyżem Walecznych 1920 rok, cztery odznaki honorowe na froncie (za rany) oraz Orderem Virtuti Militari V kl. (srebrnym).

Zmarł 16 czerwca 1972 roku i został pochowany na cmentarzu w parafialnym w Zgórsku.